سخن نویسنده

در ابتدای این کتاب، به ضرورت نوشتن در حوزه بالندگی اعضای هیات علمی پرداخته‌ام. در دنیای امروز، دانشگاه‌ها به عنوان مراکز اصلی تولید دانش و تربیت نیروی انسانی متخصص، نقشی بی‌بدیل در توسعه جوامع ایفا می‌کنند. اعضای هیات علمی، به عنوان ستون‌های اصلی این نهادها، نیازمند توجه ویژه‌ای به رشد و بالندگی خود هستند تا بتوانند به بهترین نحو ممکن به وظایف آموزشی و پژوهشی خود عمل کنند.

توجه به نیازهای بالندگی اعضای هیات علمی، نه تنها به ارتقای کیفیت آموزش و پژوهش در دانشگاه‌ها کمک می‌کند، بلکه به توسعه فردی و حرفه‌ای این افراد نیز منجر می‌شود. از این رو، تاسیس مراکز بالندگی اعضای هیات علمی در دانشگاه‌های ایران، به عنوان یک ضرورت اساسی مطرح می‌شود. این مراکز می‌توانند با ارائه برنامه‌های آموزشی و حمایتی، بستری مناسب برای رشد و توسعه اعضای هیات علمی فراهم آورند.

با توجه به نبود کتابی جامع در حوزه مراکز بالندگی اعضای هیات علمی، امید است که این کتاب بتواند گامی مؤثر در جهت شناخت و پاسخگویی به نیازهای بالندگی اعضای هیات علمی بردارد و به ارتقای سطح علمی و حرفه‌ای دانشگاه‌های کشور کمک کند.