برشی از کتاب
چرا که در دفتر تنهاییت، لحظه به لحظه و واژه به واژه اش بوی غربت می داد نه قربت و حتی در جایی نوشته بودی که:

"اگر زنده ماندم

و یک روز با هم در یک خانه چای خوردیم

برایت تعریف می کنم که این روزها

چقدر سخت و دیر و دور گذشت  ....."

و من با بغض، رنجیده ی دلتنگی هایت هستم که بودم و نبودم و چرا در غبار دلتنگی هایت، رهایت کردم...