مقدمه

زنان و مردان موجودات اجتماعی هستند که در حیات اجتماعی ناگزیر به ارتباط با یکدیگر می باشند. با توجه به ضرورت این ارتباط که اقتضای حضور اجتماعی زنان است؛ بیان نحوه تعامل و ارتباط آن ها، نحوه پوشش و سخن گفتن باید مورد بررسی قرار گیرد.

از جمله مسائلی که مورد توجه مذاهب و فقها بوده مسأله صداي زن و استماع آن در ارتباط با مردان نامحرم می باشد. در همین راستا حكم صوت زن داراي نظرات و فتاواي متغير و بعضا متضاد و متناقضی بوده است . با توجه به رشد و پویایی جوامع از یک سو و پیشرفت تکنولوژی و فناوری در روابط انسان ها از سوی دیگر موجب شده است تا مسایل مطرح شده در کتاب های فقهی به دست ما رسیده دارای جلوه های جدیدی و با آنچه که قبلا بوده هویت آن تغییر پیدا نماید.

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 57 به رهبري امام خميني (ره) و حاكم شدن مجتهد جامع الشرايط و با دگرگوني نظام ایران که مسلماً باید در راستای دستورات دینی همسو شود تغییراتی در رسانه هایی مثل تلويزيون و راديو رخ داد. از این رو حكم فقهي صوت و صداي زنان در مسايل روزمره اجتماعي و فرهنگي و استماع صوت آنها از طرق رسانه هاي جمعي شامل تحولاتي شده است؛ القاي هنر خوانندگي زنان و صوت او، امکان ضبط و شنیدن صداي ضبط شده (غیرزنده)، ارتباط موجود بين زن و مرد از طریق شبکه هاي اجتماعی در فضاي مجازي، امکان تغییر صداي مرد به زن و بالعکس در هنر دوبله، در فيلم ها و سريال هاي صدا و سيما جمهوري اسلامي ايران و همخوانی مشترك بين زنان و مردان در گروه كر و سروده هاي دسته جمعي در مناسبتهای فرهنگي و تبلیغی امروزي و ... مسایلی است که فقها را براي تعیین تکلیف حكم صدای زن از منظر شرع از یک سو و بررسی برخی جزئیات احكام فقهي بانوان و نیز استماع آن همراه با دستاوردهاي علمی و ادراکات جدید از موضوعات، همچون تأثیر محتواي سخن در حکم مسأله یا خوانندگی زن همراه با مقارنات و تاثير آن، (هم خوانی مرد با زن، هم خوانی زن با زن، تأثیر موسیقی و انواع آن، جنسیت مستمع، هدف از خوانندگی و ...) از سوي ديگر، امري اجتناب ناپذیر نموده است. به همین جهت اين کتاب با هدف بررسی مدیحه سرایی بانوان از منظر فقهای امامیه نگاشته شده است....