اختلال اضطراب اجتماعی (هراس اجتماعی ) یکی از شایع ترین اختلالهای کودکی و نوجوانی است. این اختلال در 1/1 درصد تا 7/3 درصد از جمعیت کلی کودکان و نوجوانان دیده می شود و بین 3تا13درصد در جمعیت بزرگسالان، گزارش شده است. بطورکلی این اختلال در کودکان به عملکرد تحصیلی ضعیف  و مشکلات روان شناختی مانند افسردگی و سوءمصرف مواد منجر می شود(عصفوری و همکاران،1395).

یکی از مشکلات عمده که تأثیر بازدارنده و مهمی برکارآمدي و پویایی کودکان و نوجوانان دارد و از شکل گیري سالم هویت و نیز شکوفایی استعدادها و قواي فکري و عاطفی در آنان جلوگیري می کند، مشکل برقراري ارتباط اجتماعی در کودکان و نوجوانان است. عده اي از آن ها توانایی برقراري ارتباط صحیح با دیگران برخوردار نیستند. کمرویی عنوان یک پدیده پیچیده و مرکب ذهنی، روانی و اجتماعی تعریف شده  است که با اضطراب در موقعیت هاي اجتماعی، بازداري اجتماعی یا رفتارهاي بین فردي ناشی از نگرانی درباره ارزیابی بین فردي مشخص می شود(جعفری و مهرافزون،1392).مطالعات نشان می دهند كه ترس از شكست  با کمرویی در ارتباط است. بيشتر مطالعات اخيـر ، تـرس از شكست را به عنوان يك گرايش به ارزيابي تهديدكننده و احساس اضطراب در شرايطی كه امكان شكست وجود دارد، تعريف كرده اند. طبق ديدگاه شناختي - انگيزشي - رابطـه اي، شكسـت احتمـالاً بـراي افـرادي تهديدكننده است كه آن را ياد گرفته اند و آن را با نتايج آزاردهنده مرتبط مي سازند. پيامدهايي كه با تـرس از شكست در ارتباط هستند عبارتند از: تجربه شرم و خجالت، خـود ارزيـابي بـي ارزش كننـده، داشـتن  آينـده اي  نامشــخص، از دســت دادن علاقــه افــراد مهــم، پنهــان شــدن از افــراد مهــم(كـونروي، كـاي و فيفـر ، 2007). خودانتقادی به عنوان داشتن انتظارات بالا از خود و تلاش برای پیشرفت تعریف شده است. افراد خود انتقادگر هنگام روبه رو شدن با مانع در راه رسیدن به اهداف­شان، آسیب پذیر می شوند.این افراد مستعد تجربه افسردگی همراه با احساس های حقارت شدید، گناه، بی ارزشی و شکست در مطابقت با معیارهای مورد انتظار هستند. افراد خود انتقادگر، علی رغم این که خود را با ذره بین زیر نظر دارند، به دلیل احساس تهدید شدگی درونی، فرصت تجربه کامل هیجانات منفی را به خود   نمی دهند و با سخت گیری مضاعف به خود مانع پذیرش هیجانات خود می شوند.