برشی از کتاب

عشق سُرایی امام حسین (ع)

مجلس گردانی / ابیات خوانی / ایام شهادت / ایام میلاد 

من حسینم کــه به دیـن حق جدا سر بشوم       

اندرین دشت بلا،خــون شــده پیــکر بشویم

از همه دار و نـــدارم  گــذرم بـــهر خـــدا      

به کمـــال و به جـمال و به وصـالش به صفا

چونکه از روز ازل نـام مـــرا حـــق بسرشت       

به مسیرش یه فدائــی به حــضورش بنوشت

خون من رنگ شــد از حنا و سرمه ی بهشت      

اجر راهــم خـود حـــق ز نور لطفش بنوشت

بنوشت نام مــــرا به لــوح و تـارک زمـــان      

اشرف آدم و شــــاه عاشق هـــر دو جــهان

مظهر وفـــا و آزادگی و ســعادت جمله بشر       

شرط آنکـــه دل خود سوق دهند به من نظر

من همانم  که نــبی گفت ســـعادت باشــم      

سیـد و ســرورتـــان باب شهـــادت باشــم

زینت عـرش خـــدا ز نور مـــن بستـه شده       

جای جــایش هــمه با شمیم من دسته شده

من همانـــم که علـی بابم و مولای شماست