بر اساس بررسی محققین در اكثر فرهنگها به دنيا آوردن فرزند، و در پي آن پدر ومادر شدن، يكي از پايه هاي اساسي تشكيل خانواده است. ناباروري در سراسر جهان و در همه فرهنگها به عنوان یک تجربه استرس زا و بحرانی تهدید کننده براي ثبات فردي، زناشویی، خانوادگی و اجتماعی شناخته شده است.از این رو در سال 1988 در کنفرانس بین المللی بانکوك ناباروي به عنوان مشکل بهداشتی جهانی با ابعادجسمی، روانی، اجتماعی توصیف گردیدودر سال 1994 درکنفرانس جهانی جمعیت و توسعه در قاهره نیز به عنوان عاملی مطرح شد که آسیب جدي بر پیکره بهداشت باروري وارد می سازد و مقرر گردید همه کشورها درمان ناباروري را در برنامه هاي بهداشت باروري خود بگنجانند. ناباروري هم مسئله اي فردي و خصوصی و هم یک مسئله عمومی و اجتماعی است که به عنوان حادثهای منفی و ناکام کننده برای زوجین، به ویژه زنان مطرح است. ناباروری با احساس فقدان در زندگی، بی‌هویتی شخصیتی و جنسی، فقدان کنترل شخصی، سلامت و اعتماد به نفس همراه است. احساسهای وابسته به این فقدان‌ها شامل غم، حقارت، تنهایی، انزوا و طردشدگی، خستگی، درماندگی و ترس است. همچنین میتواند با احساس گناه، خشم، افسردگی، اضطراب، عدم شایستگی، مشکلات زناشویی، کاهش حمایت های اجتماعی ، از دست دادن ارتباطات و امنیت مالی، ناامیدی و حتی افکار خودکشی همراه باشد. در واقع، احساسهای تجربه شده توسط فرد نابارور، مشابه با آن چیزی است که افراد در مقابل هر فقدان مهمی همچون فقدان عزیزی تجربه می‌کنند.
با توجه به اهمیت باروری و شیوع بالای ناباروری در ایران و از آنجاییکه ناباروری بعنوان استرس زاترین حادثه زندگی زوحین و دوره های مکرر و متوالی درمان آن بعنوان دوره های بحران توصیف میشود. میتواند تاثیرات مخربی بر زندگی خانواده ها داشته باشد .........
طراحی و پیاده سازی :